Toepasselijkheid algemene voorwaarden

De vraag naar de toepasselijkheid van algemene voorwaarden is veel voorkomend. Rechtbank Rotterdam heeft in een uitspraak van 27 januari 2016 (ECLI:NL:RBROT:2016:669) de vraag beantwoord of algemene voorwaarden van toepassing zijn als naar deze voorwaarden louter op de factuur is verwezen.

“3.3.
De vraag of de toepasselijkheid van de algemene voorwaarden is overeengekomen, moet worden beantwoord aan de hand van de bepalingen over aanbod en aanvaarding en de totstandkoming van rechtshandelingen in het algemeen. De stelplicht en de bewijslast rust op Graansloot, die zich op de toepasselijkheid beroept.

3.4.
Tussen partijen is niet in geschil dat de overeenkomst telefonisch tot stand is gekomen en dat de algemene voorwaarden van Graansloot in dat telefoongesprek niet aan de orde zijn gekomen. Volgens Graansloot zijn haar algemene voorwaarden van toepassing, omdat daarnaar wordt verwezen in haar facturen. Deze stelling strandt. Van aanvaarding is geen sprake als de gebruiker, in dit geval Graansloot, eerst op de factuur naar de algemene voorwaarden verwijst. Een dergelijke verwijzing kan de overeenkomst immers niet achteraf en eenzijdig aanvullen.

3.5.
Voor zover Graansloot heeft willen aanvoeren dat Ed Organics de algemene voorwaarden van Graansloot stilzwijgend heeft aanvaard, geldt dat Ed Organics de stellingen van Graansloot in dit kader gemotiveerd heeft betwist. Het lag op de weg van Graansloot om de e-mail-correspondentie waarnaar zij verwijst in het geding te brengen en om de toepasselijkheid van haar algemene voorwaarden op eerdere transacties nader te onderbouwen. Nu Graansloot dit heeft nagelaten, worden deze stellingen verworpen. Dat Graansloot altijd haar algemene voorwaarden verstuurt op het moment dat zij voor het eerst zaken doet met nieuwe klanten, is ter onderbouwing van de toepasselijkheid daarvan onvoldoende specifiek en daarom niet toereikend voor een bewijsopdracht.
Het betoog van Graansloot dat Ed Organics gebonden is aan de algemene voorwaarden van Graansloot, omdat zij had kunnen weten dat het bij transacties van bewaring als de onderhavige gebruikelijk is dat algemene voorwaarden van toepassing zijn waarin volledige aansprakelijkheid van de bewaarnemer wordt uitgesloten, vindt geen steun in het recht.

3.6.
Het voorgaande brengt mee dat het beroep van Graansloot op het beding in artikel 29 van haar algemene voorwaarden niet opgaat.”